Pokaz prac artystki – hafciarki Moniki Drożyńskiej w ramach cyklu interwencji artystycznych „SUPLEMENT” w Muzeum Emigracji  

Plakat reprezentujący nową wystawę czasową cyklu "Suplement". Plakat jest w odcieniach czarnobiałych. W tle czarne litery - element haftu Moniki Drożyńskiej.

W ramach interwencji artystycznych „SUPLEMENT” w Muzeum Emigracji w Gdyni, kolejny raz prezentujemy prace artystów poruszających trudne sytuacje migracyjne, wrażliwość na zmiany i rolę sztuki zaangażowanej społecznie. 

Monika Drożyńska jest artystką i aktywistką. Posługując się słowem i haftem komentuje stereotypy dotyczące migrantów i migrantek, zwraca uwagę na różnice kulturowe, językowe oraz relacje pomiędzy „my” i „oni”.  Jej prace charakteryzują trafne gry słowne i oryginalna forma – ręczne hafty na tkaninach, inspirowane estetyką nielegalnych napisów na murach
w przestrzeni publicznej. W Muzeum Emigracji pokażemy trzy wielkoformatowe prace, kształtem przypominające obrusy. Zapisane na tkaninie historie mają charakter reportażu
i powstały na podstawie własnych doświadczeń migracyjnych oraz rozmów, które artystka przeprowadziła z migrantami.  

Pierwsza praca Moniki Drożyńskiej – „UAPLGB” – rzeźba z bawełnianej tkaniny z ręcznym haftem nicią „Ariadna”, majestatycznie zawiśnie pod sufitem w holu Dworca Morskiego.
Na tkaninie zobaczymy kompozycję trzech liter: ukraińskiej litery Ґ, polskiej litery J oraz litery X, reprezentującej język angielski. Litery wyabstrahowane z alfabetów łączą się w jeden znak. Tworzą  tzw. metysaż – ponowne sklejenie tekstu po uprzednim jego rozbiciu. W ten sposób każda z pozyskanych liter niesie ze sobą nowe znaczenie.  

Dwie kolejne prace o nazwie „ĄĘŻĆĘŻĄŁ” z serii „Obrusy”, które zaprezentujemy w ostatniej sali wystawy stałej to tkaniny wyhaftowane z użyciem ikonografii języka migowego, symboliki tatuażu więziennego, alfabetu Morse’a, alfabetu Braille, znaków drogowych, ewakuacyjnych, ikonografii ustrojów politycznych, logotypów korporacji, grafik ilustrujących ruchy społeczne, alfabetu gruzińskiego, arabskiego, czy graficznych przedstawień gwiazdozbiorów.
Te niezwykłe obrusy to wieloskładnikowy esej, obrazujący wspólnotę przy stole i wspólne doświadczenia. W języku polskim pierwotnie obrusem nazywano ścierkę. „Brusić” czy „bruszenie” to staropolskie ścieranie.  W obrusie ścierają się zatem teksty, znaki, obrazy oraz wspólnoty.  

Informacje o dostępności wystawy dla osób z niepełnosprawnościami.

*** 

16 października 2022 od godz. 11:00 zapraszamy na otwarcie i wydarzenie towarzyszące, czyli warsztaty z haftu, które poprowadzi Natalia Kovalyshyna – pedagożka, dyplomowana mistrzyni sztuki hafciarskiej i członkini Rady Imigrantów i Imigrantek przy Prezydencie Miasta Gdańska. Wstęp wolny.

*** 
„SUPLEMENT” 
kurator: Maksymilian Bochenek 

Muzeum Emigracji w Gdyni / ostatnia sala wystawy stałej 

„Halka/Haiti. 18°48’05”N 72°23’01”W” 
Joanna Malinowska & C.T. Jasper 
05.06. – 10.07.2022 

„Cel pobytu” 
Yuriy Biley 
17.07. – 02.10.2022 

„UAPLGB” oraz „ĄĘŻĆĘŻĄŁ” z serii Obrusy 
Monika Drożyńska 
15.10. – 30.11.2022 

„…że Cię nie opuszczę” 
Lesia Pczołka & Uladzimir Hramovitch 
10.12.22 – 09.01.2023 

*** 
„SUPLEMENT” to kuratorski cykl prezentacji dzieł artystów sztuk wizualnych, zajmujących się problematyką wykluczeń i uprzedzeń w procesie migracji. Zaproszone do projektu twórczynie i twórcy prezentują prace, które stanowią rodzaj interwencji artystycznych w przestrzeń wystawy stałej Muzeum Emigracji. Realizacje uzupełniają treści wystawy o aktualne tematy, zjawiska i zdarzenia wpisujące się we współczesną debatę o roli historycznych i współczesnych migracji. 
Historii opowiadanej na wystawie stałej nie da się zamknąć w jednej opowieści. Przemieszczanie się jako stały element dziejów człowieka, jest podstawowym czynnikiem zmian zachodzącym w naszym świecie. Od samego początku wędrówki i migracje kształtowały otaczającą nas rzeczywistość; społeczeństwo w którym żyjemy i relacje, jakie w jego ramach tworzymy. W ciągu ostatnich 20 lat doświadczyliśmy ogromnych zmian dynamiki i skali migracji, jej przyczyn i kierunków. Z kraju emigracyjnego staliśmy się krajem imigracyjnym. Z kraju, z którego ludzie wyjeżdżali, szukając lepszego życia, staliśmy się krajem, do którego przyjeżdża się w jego poszukiwaniu. 
Jesteśmy świadkami tworzenia się nowego rozdziału w narracji o kilku wiekach migracji z ziem polskich. Zmiana jaka się w jego ramach dokonała wymaga ponownego namysłu nad naszą rolą i odpowiedzialnością wobec przybywających do nas z różnych krajów nowych mieszkańców. 

Kurator 
Maksymilian Bochenek 

Share

Related posts:

Nadchodzące wydarzenia